Bracie i Siostro,

Pewnie przyjemniej usłyszeć o wyjściu na plażę… ale Jezus chcę byś wyszedł na pustynię!

Idziesz?!

Zwróć uwagę, że Jezus „oddalił się stamtąd łodzią na pustkowie” (Mt14:13-21) On chciał się modlić i wiedział, że musi uciec od zgiełku, natłoku i tłumów. Ewangeliści wspominają, że Jezus regularnie wstawał wcześnie przed świtem, aby udać się na opuszczone miejsce i modlił się (por. Mk 1,35 i Łk 4,42).

Krótko mówiąc, Jezus nieustannie oddalał się od tłumów, aby zrobić to, co najważniejsze, czyli wejść w komunię z Ojcem na modlitwie. Myślę, że zrobił to nie tylko z pragnienia i potrzeby serca, ale także aby dać nam przykład i uformować w nas podobną potrzebę i pragnienie.

To Jezus skierował do uczniów te słowa: „Pójdźcie sami na miejsce pustynne i odpocznijcie nieco” (Mk 6,31).

To paradoks! Udajemy się na pustynię, aby ugasić pragnienie! Bóg zaprasza nas do miejsca, w którym nie ma żadnych zwierząt ani roślinności, aby nas wyżywić.

Taką pustynią w dzisiejszym świecie są nasze parafie. Tu zawsze znajdziesz ciszę, pustą ławkę, a nawet jeśli będą obok Ciebie inni ludzie to oni też przyszli w celu odnalezienia Jezusa. Z wiarą wychodźmy jak najczęściej z naszych domów na spotkanie z Nim w modlitwie w miejscu pustynnym… w KOŚCIELE.

Wspominając KOŚCIÓŁ, chciałbym serdecznie podziękować Wam wszystkim, którzy pomogliście nam (materialnie jak i wspierając modlitwą) odnowić wygląd drzwi kościelnych.

Chcę byście wiedzieli, że nawet jeśli w ciągu tygodnia drzwi Kościoła wydają się być zamknięte, otworzymy dla Ciebie te drzwi, jeśli masz pragnienie „udać sie na pustynię” aby przyjść i spotkać się z Bogiem.

Twój Duszpasterz

ks. Paweł