Nauczycielu, widzieliśmy kogoś, kto nie chodzi z nami, jak w Twoje imię wyrzucał złe duchy, i zaczęliśmy mu zabraniać, bo nie chodzi z nami” …

Bycie uczniem Jezusa nie jest jakimś osobistym przywilejem, który ma być zazdrośnie strzeżony przed innymi. Nie mamy monopolu na Jezusa. Wejście do kręgu osób naśladujących Jezusa ma zawsze te same cele: uświęcenie własnej duszy, czyli osiągnięcie doskonałości cnót oraz apostolstwo, czyli pomoc innym w osiągnięciu zbawienia.  W królestwie Jezusa nie ma miejsca na walkę o władzę i rywalizację: są one przeszkodą i przyczyną zgorszenia. Każdy kto jest zaproszony do pójścia za Jezusem i szerzenia Jego Królestwa podlega ocenie według kryterium prawdy Jego Słowa oraz według standardów moralności chrześcijańskiej. Powołanie do służby dzielenia się Jego Słowem wynika z faktu przyjęcia Chrztu Świętego i nie jest oparte na naszym autorytecie, ale należy tylko do Chrystusa. To dzieło jest wykonywane w imieniu Jezusa, to znaczy z Jego autorytetem i mocą i będzie nagrodzone.

Kto wam poda kubek wody do picia, dlatego że należycie do Chrystusa, zaprawdę, powiadam wam, nie utraci swojej nagrody. (…) Jeśli zatem twoja ręka jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie ułomnym wejść do życia wiecznego, niż z dwiema rękami pójść do piekła w ogień nieugaszony.

Następna bardzo ważna nauka płynąca z dzisiejszej Ewangelii to wskazanie, że wszystko co robimy w tym życiu będzie miało swe konsekwencje w wieczności, nawet tak niewielka rzecz jak podanie kubka wody osobie spragnionej. Natomiast słowa Chrystusa o konieczności odcięcia ręki i nogi czy wyłupania oka nie są zachętą do okaleczania się, ale są wezwaniem do radykalnego powstrzymania się od zła, które zagraża zbawieniu i od tego, co prowadzi do grzechu. Jezus zwraca uwagę na to, że ludzkie grzechy wiążą się z konkretnymi okolicznościami, a także z relacjami z innymi osobami. Szczególnego znaczenia nabiera to wezwanie dla osób uzależnionych. Trzeba stanowczo odejść od takich okoliczności, ludzi i miejsc, w których następuje upadek, pokusa i ratować czystość serca. Wielokrotnie, choć bywa to bolesne, trzeba całkowicie zerwać grzeszne relacje czy porzucić pewne praktyki, jak np. korzystanie z Internetu. Radykalna walka z grzechem i słabością ma również wielkie znaczenie w kontekście troski o zbawienie innych ludzi. Tu szczególnie widać odpowiedzialność rodziców, którzy muszą mieć odwagę i roztropność, aby odsunąć dzieci z nienawróconego środowiska i ratować posiane w ich sercach ziarno prawdy, Słowo Boga, które jak pisze św. Jakub „ma moc zbawić nasze dusze”.  Trzeba kontrolować jakie wartości, sposób myślenia i wiarę reprezentuje środowisko, szkoła, grupa sportowa czy koleżeńska, w której przebywają nasze dzieci, ich zbawienie jest bowiem najważniejsze.

Roman Harmata PA