Drodzy Parafianie i Przyjaciele,

„Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę.” Czy do naszej świadomości dociera głęboki sens tego zdania wyjętego z drugiego czytania z listu św. Pawła Apostoła do Efezjan? Co zrobić, by je właściwie zrozumieć? Wystarczy zastanowić się nad słowami Jezusa, zgłębić treści Jego nauczania. Jego droga przez 33-letnie życie, droga nauki, wiary, miłości i nadziei, przerodziła się w drogę szykan, złości, pogardy i złorzeczenia przez tych, którym ta nauka nie odpowiadała. Cóż by się stało, gdyby się nie spełniło to, co było zapowiadane od wieków?

A jednak stało się i było naprawdę. Zapowiadane od wieków Zbawienie zeszło do nas i z nami zostało, bo tak nas Bóg umiłował. W dzisiejszych czytaniach pojawia się bardzo ważne, a jednocześnie tak trudne dla nas słowo: Miłosierdzie. Kryje się w każdym tekście dzisiejszej Liturgii Słowa, czy to w słowach skierowanych do żyjących w czasach grubo przed Chrystusem, czy do żyjących w czasach Chrystusa, czy wreszcie do nas, słuchających tego Słowa.

Miłosierdzie – Caritas, czyli czyn, którego nierzadko się wstydzimy, obojętnie, czy dając, czy otrzymując. Dlaczego? Bo dając musimy skierować wzrok na tego, którego nie chcielibyśmy widzieć i zauważać, zaś otrzymując, nie mamy pomysłu na rewanż i czujemy się upokorzeni. Ale w tym wypadku nie powinniśmy mieć takich odczuć, bo przecież jakże można się wstydzić Tego, który jest samym Miłosierdziem? Sam Bóg niejednokrotnie nazywa się Miłosierdziem. Widząc co czynią mieszkańcy Judy, „Pan, Bóg ich ojców, bez wytchnienia wysyłał do nich swoich posłańców, albowiem litował się nad swym ludem i nad swym mieszkaniem.” (2 Krn 36, 15), a tym samym dawał im Nadzieję i okazywał Miłosierdzie.

Aby zrozumieć i przyjąć dary dawane nam przez Boga, powinniśmy pamiętać, Komu to zawdzięczamy. Kto dla nas poświęcił się, dając Samego Siebie, abyśmy mogli cieszyć się ze swego życia, nie tylko tego dzisiejszego w poczekalni ziemskiej, lecz również z życia przyszłego – wiecznego: „Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga.” (Ef 2, 8). Ten dar Boży ciągle jest dla nas dostępny, ciągle jest nam oferowany, my tylko musimy przyjąć go i w nim podążać drogą wskazaną przez Pana.

Osobiście staram się codziennie pamiętać, że Bóg nam wskazuje drogę i prawdę, tę jedyną Prawdę, za którą powinniśmy  wszyscy ciągle kroczyć aż do końca naszych dni. Chciałbym  Was poinformować, że po 30 latach mojej pracy w różnych parafiach na terenie Archidiecezji Chicago, w tym 20 latach w parafii św. Konstancji, czuję się trochę wyczerpany. Ze względu na moje ostatnie problemy z sercem poprosiłem Jego Eminencję Kardynała Blase Cupich o czas na regenerację moich sił, zanim poproszę o nową parafię. Pozostanę jeszcze z wami do końca czerwca, dziękując Bogu za to, że dał mi tę łaskę bycia z wami. Kocham Was i  proszę Was wszystkich o modlitwę w mojej intencji. Zapewniam Was, że codziennie też modlę się za Was. Wierzę, że będziemy mieli jeszcze wiele okazji do spotkań i wspomnień teraz i w przyszłości na nowej parafii. Wszystko polecam z wiarą Bożej Opatrzności.

Szczęść Boże!