2 Niedziela Adwentu

Głos wołającego na pustkowiu …

            „Nawracajcie się … przygotujcie drogi Panu … prostujcie ścieżki dla Niego”. Słowa z Ewangelii drugiej niedzieli Adwentu po raz kolejny wzywają do zmiany…  Słyszeliśmy je wielokrotnie. Tyle już adwentów przeminęło i tyle było szans danych przez Boga na zmianę życia, na nawrócenie i jaki jest rezultat? Za każdym razem pojawia się pytanie: Czy widzę zmianę w moim życiu? Czy postępuję według planu Boga, który w Chrystusie „wybrał mnie przed założeniem świata abym był święty i nieskalany przed Jego obliczem”? (Ef 1: 4) Niebo jest miejscem, w którym przebywają święci. Czy moje dzisiejsze życie daje nadzieję, że tam się znajdę? Zbawienie to przecież najważniejsze zadanie do wypełnienia!

Niestety, słowa Jana są nadal wołaniem na pustkowiu współczesnego świata. Niewielu ludzi traktuje poważnie jego słowa i upomnienia. Niewielu chce uznać, że ma coś do wyprostowania w swoim życiu, do naprawienia, do zmiany, do oczyszczenia …

Aby mieć moc do tej przemiany, której początkiem jest słuchanie Słowa Bożego trzeba odsunąć szum telefonów komórkowych, telewizorów, komputerów i znaleźć czas na modlitwę, adorację, wyciszenie i oczyszczenie serca. Trzeba wielkiej pokory, żeby przyjąć i uznać słowa św. Jana. Dopiero wtedy pojawią się pierwsze znaki przemieniającej mocy, która delikatnie i cicho jak kiełek wychylający się z ziarna ukaże swą nową jakość, pojawią się: pokój serca, radość, łagodność, opanowanie, cierpliwość, miłość… I to będzie prawdziwy owoc Adwentu.

Roman Harmata PA